- dignitas
- cŏmĭtiva (dignitas), f. [comes]
dignité de comte.
* * *cŏmĭtiva (dignitas), f. [comes] dignité de comte.* * *Dignitas, pen. corr. dignitatis. Cic. Bonne reputation qu'on a acquise par haults faicts, et pour s'estre bien et sagement maintenu.\Dignitas. Cic. L'estat et authorité d'un Magistrat, Dignité, Majesté.\Dignitatem tueri. Cic. Garder et defendre son honneur.\Ex dignitate visum est. Liu. Il a semblé estre plus honneste. B.\Domus dignitas. Cic. Belle representation et apparence, Magnificence.\Dignitas oris et vultus. Cice. Une signification de honte et preud'hommie et honnesteté reluisant au visage d'aucun.\Maior dignitas est in sexu virili. Vlpian. L'homme de sa nature est de plus grande apparence et plus honorable que la femme.\Amplissimos gradus dignitatis adeptum esse. Cic. Estre parvenu ou promeu aux grands honneurs et dignitez.\In sedem dignitatis atque honoris ascendere. Cic. Monter aux estats et honneurs.\Discedere a dignitate sapientis. Cic. Faire chose indigne d'estre faicte par un homme sage et vertueux.\In altissimo amplissimoque gradu dignitatis locatum esse. Cic. Estre mis au plus hault degré d'honneur.\Retinere dignitatem. Cic. Garder son honneur.\Esse dignitati et honori parentibus. Cic. Faire honneur à ses ancestres, et accroistre la reputation de la race.\Sustinere Reipub. dignitatem. Cic. Soustenir l'honneur et l'authorité ou majesté de, etc.
Dictionarium latinogallicum. 1552.